Stoppen bij Google
Ondernemer word je niet over 1 nacht ijs. Maar er was voor mij wel 1 specifiek moment waarop ik het zeker wist....
Het was ergens in augustus 2018 en ik had op dat moment al 9 maanden lang extreme pijn in mijn schouder, ik kon nauwelijks slapen, mijn kind tillen en computerwerk was geen optie. Knap lastig als je bij Google werkt. Ik was op weg naar het OLVG voor de uitslag van de neuroloog en betrap mezelf op een rare gedachte:
"Elke keer als ik in dit ziekenhuis kom verandert er iets"
Het OLVG was dé plek waar ik zwanger werd en beviel van onze zoon, niet geheel zonder complicaties, maar wel 2 van de mooiste veranderingen uit ons leven. Dus stond ik na 8 maanden onderzoeken en MRI scans zonder resultaat, met ontbloot bovenlijf voor een platte Hagenees (de neuroloog) toen ik de epische zin hoorde die wederom alles veranderde:
“Mevrouwtje, doe dat bloesje maar weer aan, er is niks met u aan de hand hoor, u moet gewoon een ander baantje zoeken”.
Pardon? De feminist in mij werd even woedend door zijn toon, wat denkt hij wel niet... maar toch kwam het woord baantje even keihard binnen, verdorie dat is hét!
Of je nou bij Google of ergens anders werkt, het is gewoon een baantje….
Dit ben ik niet…
Een beetje beduusd door dit inzicht fietste ik terug naar kantoor en sjokte met mijn vaste Google ontbijt - kwark met fruit, vogelzaad en flesje kokoswater - de vergaderruimte in.
Mijn collega begon de intro.
“Ik heb ontdekt dat er een fout zit in het dashboard waardoor de omzetcijfers niet kloppen, Willemien, jij hebt hier meer verstand van, hoe kan dit?
En terwijl hij de vraag stelt flitsen die andere 80 keer door mijn hoofd waarop ik exact dezelfde vraag kreeg. Hetzelfde ontbijtje, dezelfde meeting ruimte, dezelfde vragen, dezelfde problemen. En ik dacht alleen maar.
Ik heb geen antwoord meer…
En dit maakte me ontzettend verdrietig, want zo ben ik helemaal niet.
Ik hou van nieuw, van avontuur, van pionieren. Ik hou van koffie met taart of croissants als ontbijt. Ik hou van mensen ontmoeten en helpen, elke dag de slappe lach hebben en mogelijkheden zien. Ik ben niet de persoon die de vragen beantwoordt, maar de persoon die rake vragen stelt. Even lekker het stof laten opwaaien, want dat lucht zo lekker op. De persoon die luistert en met je mee filosofeert, die kansen ziet waar anderen afhaken. Creatief en een doener, zonder eindeloos gelul.
Mijn god, dit ben ik niet meer...
En als je dat voelt, dan moet je stoppen.
Gelukkig vielen er daarna allerlei tekens uit de lucht, mijn side-hustle ging opeens vliegen, ik kreeg aanvragen van te gekke klanten. Het universum had bepaald dat ik de kant op moest waar ik altijd bang voor was ... De aantrekkingskracht van de vrijheid om jezelf te zijn was zo sterk als de geur van verse koffie.
Ik stop ermee.
Eerlijk is eerlijk, ik heb mijn oude baantje met moeite los gelaten. Mijn ego, het belachelijke salaris, de veiligheid, de slimme collega’s, het comfort. Maar uiteindelijk verruilde ik alles in om mensen echt te gaan helpen. Met datgene wat mij Wil maakt. En de platte Hagenees had gelijk, met deze keuze viel letterlijk de pijn van mijn schouder.
Soms moet je iets loslaten om vooruit te te komen. Dit kan je ego zijn, een masker die je al jaren op hebt, of een gewoonte die je eigenlijk niet meer dient. Loslaten zorgt voor ruimte. Die vervolgens weer gevuld kan worden met licht.
Ben jij klaar om het oude, bekende los te laten en met mij op zoek te gaan naar dat licht, jouw innerlijke SHINE? Stuur mij dan een bericht.
Fijne kerst People!
Love,
Wil
Business & Leadership Coach in Amsterdam & Haarlem